KIZÇEDEN HİSSE

     Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti seyahatimizin ilk gününe Jiangshi gibi kalkmam dışında her şey normaldi. Kendim edip kendimin bulması sonucu bütün gece uyumamam ufak çaplı bir başkalaşım geçirmeme sebep oldu.   Normal şartlarda klima ile aramın olmaması  bu yazın sıcağını da normal şartlar olarak algılayıp gece klimayı çalıştırmamam, ev halkına da nispi bir işkence ve neticesinde sıfır uyku ile güne başlamıştım.

     Çok keredir yeltenip her seferinde bir sebepten iptal olan, ertelenen bir seyahati gerçekleştirmenin haklı gururu ile yazıyorum bu satırları 😎   Geçtiğimiz  yaz yeniden planladığımız Yavru Vatan gezisi mevzu bahsim. 15- 20 yıllık zaman diliminde ailemin her ferdi bilfiil tur bindirirken,  eşimle de  o rotayı hep ertelemişken bu sene artık  -Gidelim yaauuvv- dedik ve yola çıktık.     Bu yolculuk  birbirinden farklı düşüncelerimin   yer değiştirdiği, mutlu, yorgun ama buruk bir hisle döndüğüm, geçmişi, günümüzü, hatta geleceği  sorguladığım yani kısacası sadece bakıp çıkmadığım bir seyahat oldu.    Canım Yavru Vatanım bu yolculuğun sonunda ''fikrimin ince gülü'' olarak bende kaldı.    Günbegün neler yaptım, nereyi görmeli, ziyaret etmeliydim hepsini aktaracağım duvarıma.     Hadi başlayalım .... 

 Doğrusu, umuyorum hoş gelmişsindir Hacıletto.  'Hah!  İşte bu yıl o yıl' dediğimiz her bir senede; zorlandığımız, değiştiğimiz, içimize kapandığımız pek çok andan sonra tedirgin karşılamamızı mazur gör. Zira senden önceki birkaç yılımız öyle yordu, öyle buhranlıydı ki kimseyi karşılamaya coşkumuz kalmadı haliyle.   Her gelen yılda sabrımızı, umutlarımızı, insanlığımızı sınadık maalesef.   Bak istersen bir anlaşma yapalım!    Öyle çok hızlı geçmek, bir anda yarılanmak zorunda değilsin. Koşturtma bizi ardından. Her güne yeni bir heyecana da gerek yok. Anlaşalım işte. Sakin, usulca, huzurlu ilerle. Dingin yaşayalım seni.