KIZÇEDEN HİSSE

    En uzun geceden merhaba...    2021 yılını uğurlamaya az kala birkaç keyif alanımdan biri olan oturma odasındaki pufuma kahvem eşliğinde, bir de yanına yeni yıl filmi açıp son postumu yayınlamak üzere kuruldum. Zira son iki yıldır hobilerimizi bile törpülemek durumundaydık. O yüzden bence bize iyi gelen her şey, elimizde kalanlar çok kıymetli.    İtiraf etmeliyim yeni yılın gelişi eskisi gibi heyecan vermiyor. İçinde bulunduğumuz olumsuzluklar mı, değişmesini beklediğimiz ama bir türlü dönüşmeyen koşullar mı, gidişatın getirdiği umutsuzluk mu  buna sebep bilemiyorum. Gerçek hislerim böyleyken bu defa yeni yıl yazıma yeni yıl hedefleri girişi yapmam çok anlamlı olmayacaktı.    Çoğu elimizde olmayan sebeplerden oluşan bu ruh halinin, derin bir kuyudaymışız hissini üzerimizden silkinmenin yeni yıl başlangıcı olduğunu kabul edelim . Kendi adıma  'etmeliyim' mi demeliyim.      Neticede insanız, bir şeylerin iyiye g...

   Leyla GÜLLÜOĞLU    Resme ilgim çocukluğumdan bu yana hep olmuştur. Bu ilginin altındaki en önemli imza anneme ait. Şöyle ki; annemin resim yaptığı anlara çok kez şahit oldum, ilgisini yeteneğini hep gözlemledim. Hatta ev ödevlerimi yapmışlığı bile var. 😊   Evimiz her dönem annemin yağlı boya resimleri ile dolup taştı. Şuan hem hobisi olan resim çalışmalarına devam ediyor, hem de o zamandan bu zamana oldukça profesyonelleşti kendisi. Gelecek zamanda belki kişisel bir sergi de açar da burada paylaşırım. 

       Nasıl bir yazdı bu yaz öyle !?  Bitsin, ortalık serinlesin istedim. Normal şartlarda yaz bitiminde ayrı bir isteksizlik olurdu.    Bir ümit belki pandeminin etkileri azalır, vakalar değişir, belki covidden kurtuluruz derken... Ne pandemisi kaldı, ne yangını, ne seli. Cayır cayır gözümün nuru birçok yer yandı. Ardı arkası kesilmeyen orman yangınlarından bahsediyorum. Bitmedi sel baskınları  yerle bir etti şehirleri. Moral de kalmadı, bir şey yapalım isteği ve fırsatı zaten iki senedir yoktu. Kaldı ki bu yazın o sıcakları ...  Bunca afetin , kaybın üzerine söylenecek sözler de tükeniyor. Yani 'bitsin artık' dedim. 

     80' ler 90' lar ruhu demişken...   Önceki postumda Ölüdeniz' in bu ruhunun baskınlığının bir cümle ile önünden geçmiştim. Şunu atladım. O yıllara olan saplantımı. 

      Bundan birkaç yaz öncesiydi.  O yaz o zamana kadar yapmak isteyip de fırsatımızın olmadığı bir aktiviteyi gerçekleştirmek istiyorduk. Benim için katiyetle yapabileceğimi hayal edemediğim bir spor  olan 'yamaç paraşütü 'nü. Eşim kıştan itibaren defalarca söyleyip beni alıştırmaya çalışmış ,amacına da ulaşmıştı. Sonunda kendimi  hazır hissettim. Ekstrem spor  kampına gidip ne varsa hepsini tek tek yapalım istedik. Ya da istedi 😄  Ben kendimi anca yamaç paraşütüne hazırlamıştım, kampların programı dahilinde diğer faaliyetleri aynı anda  gerçekleştirmek  bünyeme  fazla yükleme yapmak olabilirdi. 

  Biri Kore Drama mı dedi? O halde buradayım 😍   İzlemekten keyif aldığım bir şey varsa, o da kesinlikle Kore sineması.    Bir kere  fazla şıklar. Kültürümüzde dizilerinden gözlemlediğim yakınlıklarımız var. Gelenekler, aile bağlılıkları gibi. Mimikleri, tepkileri abartılı, sevimli. Ve ilgi çekici  konuları olan bir sürü seri. Hele tür gerilimse, onda da bayağı  başarılılar. Bu kadar sevdiğim kriter varken tüm bölümler 16 saat sürmüş hiç sorun değil benim için.

   Polatlı' da,  kültür turizmi  için bulunduğumuz son günümüze uyandık.  Gezi - gözlem finali yapacağımız günümüzü Ankara ' da görmek istediğimiz rotalarımıza ayırdık.  Hızlı bir kahvaltı sonrasında Ankara'ya doğru yola düştük..   Ankara' yı çocukluğumdan beri çok sevmişimdir. Ailemle  ne zaman burada olsak hemen Anıtkabir ziyareti yapardık. Kuvvetle muhtemel Ankara sevgimin temelinde Ata ziyaretlerimiz yatıyor. 

  ...Beni tanımadığım bir sahilden uzaklaştırdılar, karşı kıyıya yönelttiler. Kürekleri cahil birinin eline verip beni yalnız bıraktılar. Küreklere elimden geldiği kadar ulaştım ve ilerledim. Ama ben açıldıkça beni oraya götüren akıntı da şiddetleniyordu. Hedeften uzaklaşıyordum. Ve benim gibi akıntıya kapılan kürekçilere daha sık rastlar oldum. Bazıları durmadan kürek çekiyordu, bazıları ise kürekleri fırlatıp atmıştı. Koca kayıklar, dev gibi gemiler insan dolu. Bir kısmı akıntıya karşı çabalıyordu, bir kısmı kendini ona bırakmıştı. Ve ilerledikçe, akıntının aşağılarındaki yolcuların ardından bakarken, bana gösterilen yolu unuttum. Tam akıntının ortasında, aşağı doğru giden kayık ve gemilerin sıkışıklığında yönümü iyice kaybettim ve kürekleri elden düşürdüm. Her taraftan tayfalar, neşeli zafer çığlıklarıyla yelkenliler ve kürekli kayıklarla önümden geçiyor, akıntıdan aşağı gidiyorlar, bana, aralarında ''başka bir yön olamaz.'' diye teminat veriyorlardı. Ben de onlara i...

  Polatlı'da bir sonraki günümüzde mis gibi kar manzarasına uyandık. Malumunuz Soma' da kar görmek son yıllarda zorlaşmıştı. 2020'nin Aralık ayına kadar...       Kısacık, evde manzara keyfi yaptıktan sonra çok zaman da kaybetmeden rotamızı oluşturup kendimizi dışarıya fırlattık. Evet resmen fırlattık yoksa evde miskinlik yapmak cazip gelmeye başlayacaktı.

    Bu sene hiç kış mevsimi yaşamayacağız derken günlerdir önceki yıllarda yağmayan miktarda kar gördüm Ege' de. Evde kar yağışı izlemek, mis gibi gökyüzüne bakmak güzel olsa da serbestçe çıkıp kar  oynayabildiğim, debelendiğim zamanları özletti bana bu senenin kışı. Özleyince albüm karıştırma huyum başladı bir de. Yaştan olsa gerek 😊    2 sene önce bu zamanlar kısa bir Polatlı turu yapmıştık. O kısa zamana çok yeri sığdırıp küçük çaplı bir kültür turizmi olmuştu gezimiz. Fotoğraflara bakınca dolu dolu geçtiğini farkettim.

    Uzun bir süre buralara uğramamışken paralel evrende neler olmuştu?   On yıllık planlarımızı günbegün yapmaya devam ettim. Gezilecek yerler,  yeni keşifler, yeni hayaller ...

     Merhaba sevgili bloğum. Çok uzun bir ara oldu bu defa. 4 yıl kadar 😏 Bir tazelenme süreci gibiydi bu ara. Değişen çok şey oldu aynı zamanda.  İhtiyacım varmış demek. Bu süreçte neler yaptığımdan bahsetmeden Venedik yazımı bitireyim. Sonra bol bol dertleşiriz